پاسخ استادبرای تشویق فرزندم به نماز
نماز خوان کردن فرزندان نباید باتشویقهای نادرست باشدچراکه ممکن است یک مدت نماز بخواندوبه لذت نرسد وزده شودنماز نخواندن وترک نماز یک نماز خوان بسیار بدتر از کسی است که دیرتر نماز خوان میشودپس نمیتوان به بچه هایی که هر کاری را که لذت میبرند انجام میدهندگفت که نماز بخوان چرا که نماز خواندن لذت فوری ندارد.اساسا نوجوان سختیها را باور دارد وباید شیوه برخورد درست با سختیها رابداند گاهی باید کارهایی را انجام دهد که دوست نداردوبخشی از فعالیتهای ما کارهایی است که دوست نداریم این درواقع یک ادب است وگاهی هم میشود ادبی را که رعایت میکنیم دوست داشته باشیم . ادب هم رفتار طبق ایین نامه است نه ازروی خواستن .اگر کودک گفت چرا نماز میخوانیم باید بگوییم به خاطر رعایت ادب در برابر پروردگار.چطورشما برای دوست خود که مصیبت دیده است لباس مشکی میپوشی .فلسفه ادب این است. قرار نیست همه کارهایی را که می کنیم دوست داشته باش
۱ کودکان را با خداوند با همان زبان کودکانه وساده ومناسب با سن کودک آشنا کنید و درباره محبت خداوند برای آنان صحبت کنید و نعمت های بی شماری که به ما داده است را بیان کرده و بگویید که نماز وسیله ای است برای تشکر از این نعمت ها و تداوم آنها.
۲) الگو باشید و به نمازهایتان اهمیت بدهید. خودتان عامل به دستورات و تعالیم دینی باشید. فرزند شما بیش از آن که بشنود می بیند. بنابراین توجه والدین به نماز و قرآن خواه ناخواه در فرزند تأثیر می گذارد و آنان را به نماز و قرآن سوق می دهد.
۳) کودکتان را به مجالس دعا و قرآن و مسجد و اماکن مذهبی ببرید و در نماز جمعه و جماعت شرکت کنید. به گونه ای که از این مراسم و مکانها خاطره ای خوش برایش باقی بماند. به او کمک کنید تا حلاوت عبادت را خود مزمزه کند نه اینکه از زبان شما بشنود.
۴) هیچ ارزش و اعتقاد و اصولی را قبل از آن که زمینه لازم عاطفی و روانی آن برای کودک فراهم آید و یا خود به آن متمایل شده باشند، به او تحمیل نکنید. به کودکتان برای عمل به دستورات دین اختیار بدهید و پیامدهای سرپیچی از آن را هم از دیدگاه دین توضیح دهید.
۵) بهتر است برای انتقال مفاهیم دینی. دستورات دینی از جمله نماز و روزه از قصه و داستان های آموزنده استفاده کنید. این داستانها فطرت نهفته کودک شما را بیدار می کند و لازم نیست که شما مفاهیم انتزاعی را برای او بازگو کنید.
۶) اصل تدریج را فراموش نکنید. از ۳ سالگی به تدریج آموزش را شروع کنید اما او را خسته نکنید و توقع زیادی از او نداشته باشید. تکالیف سنگین و زود هنگام بیشتر به اعتقادات فرزندتان آسیب می رساند تا اینکه موجب رشد او شود.
۷) اگر فرزندتان عبادت می کند او را تشویق کنید. مثلا برای دختران قبل از سن تکلیف جانماز و چادر زیبا تهیه کنید. به او اطلاعات کافی درباره پاداش های معنوی که خداوند برای مومنین قرار داده بدهید و به او بگویید که خدا هم از او راضی است.
۸) شرایط عمل به دستورات دینی مانند خواندن نماز صبح را برای فرزندتان فراهم کنید. به عنوان مثال اگر نوجوان شما شب زود بخوابد مسلماً صبح ها زودتر بیدار خواهد شد و خواندن نماز صبح برای او راحت تر است.
۹) عمل به دستورات دینی را برای کودک سخت و طاقت فرسا جلوه ندهید و آن را برای فرزندتان تلخ نکنید. مستحبات را در ابتدای کار کنار بگذارید، نماز را طولانی نکنید. اگر قصد دارید کودک به تکلیف نرسیده را برای نماز خواندن ترغیب کنید، لازم نیست در ابتدا نماز صبح را در وقتش بخواند بلکه می توانید وقتی مثلاً ساعت ۷یا ۸ از خواب بیدار شد او را تشویق کنید که نماز صبحش را بخواند. بعد به مرور ساعت خواندن نماز را به وقت ادای نماز صبح نزدیک کنید.
۱۰) برای آموزش دستورات دینی مانندروزه از روش شکل دهی کمک بگیرید. در این شیوه شباهت های پی در پی رفتار مطلوب با شبیه ترین و نزدیک ترین رفتار به رفتار هدف، آن قدر تشویق و تقویت می شود تا زمانی که به تدریج آن رفتار به طور کامل به وجود آید.
